Over mij
Van beroepsfotograaf naar hobby fotograaf
Ik denk dat ik intussen bij de oude garde hoor, ik heb op school nog leren werken op film, het laatste jaar voordat de opleiding hervormd werd en de vergroters buiten gesmeten werden. de laatste fotografen die niet op hun schermpje konden kijken
We raakten natuurlijk een beetje aan alle genres, die me niet allemaal even goed lagen
Wat ik graag deed was niet erg commercieel, maar dat hoeft geen probleem te zijn, de meeste fotografen hebben een ‘vrij werk’ pagina die wel wat verschilt van hun commercieel werk.
in 2005, net voordat ik afstudeerde als fotograaf, was er in Landen een helikopter crash
en die hadden dus een nieuwe fotograaf nodig, en niemand wou dat doen
het was dan ook saai en vermoeiend werk, maar ja, het was een eerste vaste klant. En tot vandaag heb ik daar nog steeds 1 klant op.
Wat ik wou, was een fotostudio, dus ik huurde een stukje in een magazijn, en maakte daar mijn foto studio
de tijd was anders, computers waren traag, ai bestond niet, en photoshop was een heel stuk beperkter als vandaag
in die tijd, als je iets wou fotograferen, moest dat er zijn.
en dat ging allemaal prima, tot mijn huisbaas failliet ging, en ik op straat stond
alles netjes ingepakt, en in opslag gezet, tot ik terug een studio kon bouwen
dan overstroomd het magazijn, een halve meter hoge modderstroom door alles heen.
Al mijn achtergronden, lampen, foto’s en lijsten
Tegen dat het opgeruimd was, moest ik ook daar weg.
En dus verloor ik toch wel wat de passie voor de job
na jaren geen camera meer aangeraakt te hebben, had ik besloten in 2023 terug wat naar concerten-festivals te gaan.
Pinkpop was de eerste
en dan zie je daar dus ook de fotografen
en dan komen dus toch de herinneringen een beetje terug
ik had natuurlijk geen camera bij
en de telefoon, dat heb ik 5 minuten geprobeerd, maar dat was niet te doen
dus, na Pinkpop even wat opzoekwerk, en dan bleek ik niet de enige te zijn die wel eens een camera mee wou nemen, en dat er dus strenge regels zijn
die regels staan wel op de sites, dus na wat opzoeken, bleek dat compactcamera's toegestaan zijn
de enige compactcamera die ik ooit gehad heb, was een Olympus mju
tegenwoordig heeft die een beetje een cult status, maar dat was eigenlijk per ongeluk
waar google al niet goed voor is
na wat opzoekwerk kwam ik bij de Sony rx100VII uit
compact genoeg om binnen te mogen, en toch van redelijke kwaliteit
Iphonografie
een beetje zoekend naar mijn weg, en de conclusie dat het moeilijker was als verwacht om binnen te mogen
de telefoon nog maar eens vastgenomen en geprobeerd een filmpje te maken (zie mijn eerste poging)
mogelijk omdat ik geen video opleiding gevolgd heb, vond ik dit eigenlijk beter als de foto's
en zoals met alles, oefening baart kunst (of toch minstens bekijkbare beelden)
een hobby vs een job
fotografie is een prachtige hobby, maar een klote job
als je als beroepsfotograaf naar een concert gaat, verwacht de klant de foto's voor het einde van de show
en dan is die droomjob ineens toch een erg stresserende job
en dit komt de kwaliteit van de foto's niet echt ten goede
zelfs de review websites, waar je wel voor kunt fotograferen als vrijwilliger, eisen een positieve review bij iedere shoot
ook als het niet goed was
zo graag wil ik mijn camera nu ook weer niet meenemen
voor de hobby, is de compactcamera nog niet zo'n drama
vroeger zeiden we, de beste camera, is die in je hand
het belangrijkste verschil tussen een goede en slechte camera, is het aantal foto's dat ge mist
natuurlijk is het fijn als je de achtergrond wat uit focus kunt zetten, of als een foto perfect scherp en gedetailleerd is
eigenlijk zijn dat details
(links is een professionele camera, en rechts een compactcamera)
het zijn vooral hobby fotografen die volledige pagina's schrijven over hun camera's
of die ieder jaar de laatste nieuwe camera kopen
zowat iedere semi pro camera sinds 2005 is gewoon goed.
moment en toegang
dit zijn de factoren die een goede foto maken
en fotograferen in stilte en zonder rond te lopen
dat zijn de factoren die een goede fotograaf maken
festivals, jeugd en iphones
artiesten maken zich altijd zorgen over hoe ze gefotografeerd worden, terwijl er op een gemiddeld festival concert 5000 iPhones op de artiest gericht zijn
ik denk dat alle fotografen eigenlijk altijd een goede foto willen maken
maar dat ze door tijdsgebrek bij de opname, en tijdsdruk bij aflevering, soms nogal snel zeggen,
ik heb iets, tis goe
wanneer er 5000 iPhones op je gericht staan, gaat er erg weinig gebeuren dat niet gefilmd is
concert fotografie vs photoshop
het is natuurlijk een eeuwige discussie, wat is bewerken
vroeger op film, wel, mensen denken nu dat foto's toen eerlijk waren, maar veel functies in photoshop zijn nog steeds vernoemd naar doka trucjes, doordrukken, tegenhouden, met zelfs het symbool zoals we dit toen deden
rode en gele filters in zwartwit fotografie, om wolken te krijgen, iedereen deed dat
toen kwam photoshop, en dat maakte de mogelijkheden ineens onbeperkt, althans, dat dachten wij, want nu in ai hoef je nog niet eens meer naar een concert te gaan om een concertfoto te maken
keuzes moet je altijd maken, de keuze van het type film vroeger bepaalde het uitzicht van de kleuren
1° warmer ontwikkelen en het contrast schoot omhoog, nu is dat een schuivertje, het is gemakkelijker, maar niet nieuw
keuze van de belichting, de hoeveelheid, donker of licht, open of gesloten diafragma voor de scherptediepte
de brandpunt voor de opnamehoek, samendrukkend of uitrekkend......
raw is dan misschien hoe de camera het ziet, maar niet hoe je ogen het zien
bij een concert hoort een lichtshow, en ik ben van mening, dat het niet de taak van de fotograaf is om het licht te zetten
een beetje feller maken, of contrast wat verhogen, zeker met de moderne camera's die afgesteld staan op het hoogst mogelijke dynamische bereik, dat moet kunnen, maar de grens is soms moeilijk
en een op eerste zich spectaculair beeld verraad vaak wel erg snel de bewerking in de kleurovergangen
als we dan even eerlijk zijn, dit is het onbewerkte raw beeld
een groter dilemma is het wanneer het licht niet te fotograferen valt
deze foto, tijdens het opkomen, met een zware lamp achter haar, wie in de zaal stond, zag alleen een silhouet
mijn camera's staan altijd op een automaat stand, maar ik gebruik mijn +- correctie wel veel
ik zoek altijd even op wat mijn collega's ervan maken, wanneer we dezelfde show doen, en soms lijkt het alsof ze in een andere zaal waren
ik zal in het midden laten wat beter is,
maar als je graag ander licht hebt, zou je kunnen zeggen, dan kun je ook ander licht zetten
al heb je als artiest natuurlijk weinig keuze over de lampen van de zaal
links en rechts is dezelfde show, dezelfde licht technieker, maar een andere zaal, met dus andere lampen
natuurlijk kan er aangepast worden, maar betere lampen geven betere beelden
de 2 originele raw bestanden hieronder
photoshop
als het basisbestand ok is, dit zijn jpg opnames met een compactcamera
een compactcamera heeft een aantal beperkingen
en dan kan Photoshop een oplossing zijn
al zal ik altijd de voorkeur geven aan een origineel met een echte camera, soms is een compactje, of een gsm het enige wat kan of mag
vermits compactografieen geen echte foto's zijn, is het knoeien eraan ook minder erg
een echte flare
hoewel een compactcamera niet echt bekend staat voor zijn optische kwaliteiten, is dit iets waar iedere camera het moeilijk mee heeft
en het zou vast beter geweest zijn in raw
het zou vast nog beter zijn als ik het verkeerde moment gefotografeerd had, en het in photoshop nagemaakt had
zoals tegenwoordig wel vaker gedaan wordt
het maakt me vast een beetje conservatief, maar deze geeft me meer voldoening
